valla şımarıklığı iyice ele aldım artık. insan sonu olmadığını düşündüğü işlere daha cesaretli atlıyor. hele ki kaybedecek bir şeyi de yoksa... benim kaybettiğim mutluluğum ve neşem oldu. artık kaybedecek birşeyim de kalmadı. kimseye belli etmesemde mutsuzluğum ve hayata olan tahammülsüzlüğüm giderek artıyor.
insanın sevdiği şeyleri yapması çok lazımmış hayatta. çünkü bir bakıyorsun yaşın gelmiş 28'e ama, ne sevdiğin şeyleri yiyebiliyorsun, ne istediğin işi yapabiliyorsun, ne de yürümek istediğin sokaklarda yürüyebiliyorsun. ne bileyim tuhaf birşey. böyle zamanlarda her gün ölüme bir gün daha yaklaştığımı hissediyorum. ama sevdiğim şeyleri yapınca bir gün daha yaşamış oluyorum...
Merhaba,
Ben Büke ve ekte de cv'm var. Emel Hanım'dan aldım adresinizi.
Yaratıcılığımı kullanabileceğim her alanda çalışıyorum, ama uzmanlık alanım grafik tasarım ve illüstrasyon. Türkçe'yi iyi kullanırım, kelimeleri birbirine yakıştırırım, yerlere çöp atmam ve tükürmem ayrıca güzel yemek yaparım.
İnsanlarla ve hayvanlarla iyi geçinirim. Alerjim olsa da bir köpekle karşılaştığımda ona sarılmadan edemem. (tabi çok büyükse sarılmam)
Şu an çalıştığım yerde kariyerimin istemediğim bir yere doğru gideceğini düşündüğüm ve yaparken beni "ben" olmaktan çıkaran işlerle uğraştığım için sabahları beni büyük bir neşeyle kaldıracak, trafik vb. İstanbul işkencelerinin derdini unutturacak, deli gibi sevecek, ömür boyu sürecek bir iş istiyorum. :)
Belki ütopik ama yine de çok da fazla olmadığını düşündüğüm bu hayalci kızcağızın cv'sine bir göz atıp değerlendirirseniz mutlu olurum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder